Dear Ze,

 Τι κάνεις όταν το μυαλό σου στερεύει από σκέψεις; Αυτή την ερώτηση πραγματικά την ακούω εκατομμύρια φορές και δεν ξέρω τί να απαντήσω ακριβώς γιατί εγώ προσωπικά δεν την εκλαμβάνω ως μια πραγματική ερώτηση. Αυτό γιατί πιστεύω βαθιά πως ως άνθρωπος φύσει δεν είναι δυνατό να σταματήσει να σκέφτεται , να σταματήσει αυτό το ορμητικό ποτάμι σκέψεων που ξεκινάει από το μυαλό του με διόδια την ψυχή του ( ! ). Όλοι μας σκεφτόμαστε κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας ακόμη κι όταν κοιμόμαστε σκεφτόμαστε. Τι νομίζεις πως είναι τα όνειρα, είναι σκέψεις εικονογραφημένες, σαν τα manga ( ιαπωνικές εικονογραφημένες ιστορίες ) που είναι απλά γραπτά anime , γραπτές ιστορίες που πρώτα όμως έχουν ειπωθεί και πριν από αυτό σκεφτεί από κάποιον. Μεγάλος λόγος έγινε για τα όνειρα ( χμ ) , ίσως μεγαλύτερος σε κάποιο επόμενο γραμματάκι μου. Λοιπόν ας επανέλθω σ αυτό που ξεκίνησα , τί κάνεις λοιπόν εκείνες τις στιγμές που νομίζεις ότι έχεις στερέψει από σκέψεις και ιδέες; Η καλύτερη για μένα λύση είναι η παραδοσιακή αυτή δραστηριότητα, η ανάγνωση βιβλίων και δεν εννοώ ούτε περιοδικά ούτε σχολικά βιβλία μα βιβλία που σου διευρύνουν τον πνευματικό σου ορίζοντα ( που λέγαμε και στην Έκθεση ) . Αυτά τα βιβλία που σου ανοίγουν εκατομμύρια πόρτες σε κάθε μια από αυτές διαχέονται σκέψεις, πολλές σκέψεις και ιδέες. Σκέψου το σαν μια περιπέτεια. Μπες μέσα σ αυτές τις πόρτες και άφησε όλες αυτές τις ιδέες να εισχωρήσουν στο μικρό σου μυαλουδάκι και να ζωντανέψουν μπροστά σου σαν εικόνες , σαν αυτά τα βιβλία που ανέφερα πριν, τα manga. Και μετά δεν μπορείς να παραπονεθείς πως έχεις στερέψει από ιδέες ( ! ) . Τα βιβλία είναι τα μόνα υλικά αγαθά που δε βλάψουν ποτέ αυτόν τον κόσμο που δυστυχώς περιορίζεται στον υλικό χαρακτηρισμό που παρά τον ηθικό. Σκέψου, ένα βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε κάποιον αγαπημένο σου. Μπορεί να μην το εκτιμήσει αρχικά μα μετά από λίγο καιρό όταν θα έχει στερέψει από ιδέες αυτό το βιβλίο που έκανες τόσο κόπο να διαλέξεις για εκείνον θα αποτελέσει μοναδική του συντροφιά. Και πριν ακουστώ σαν μια από αυτές τις δασκάλες ή καθηγήτριες με τα στυφά και μεσήλικα συνολάκια ( ταγιέρ ) , τα μαύρα ή καφέ παπούτσια με το τόσο δα τακούνι που όμως κάνει τον πιο εκνευριστικό θόρυβο και τα περίεργα, που ξαναβγήκαν στη μόδα τώρα , cat eye γυαλιά ( - Διαβάστε βιβλία για να έχετε κάποιες γνώσεις, θα φτάσετε τα σαράντα και δε θα ξέρετε τίποτα! - ) , θέλω να πω το εξής ή καλύτερα να σου προτείνω να κάνεις το εξής : εκείνες τις περιόδους ξηρασίας του μυαλού σου, προσπάθησε να καθήσεις σε ένα μέρος που εσένα προσωπικά σε ηρεμεί και σε κάνει να νιώθεις όμορφα ( το μπαλκόνι μου από το οποίο δεν περνάει τίποτα ζωντανό παρά μόνο πουλάκια, πεταλούδες και έντομα , με θέα τα παλαιότερα τρένα που ποτέ υπήρξαν καλυμμένα από μοντέρνα graffiti ) και αφού διαλέξεις από τη βιβλιοθήκη σου ένα βιβλίο τυχαίο που κάποτε σου έκαναν δώρο κάποια Χριστούγεννα ή γιορτές , ξεκίνα να το διαβάζεις.....Μετά από λίγο πραγματικά μπορεί να το βαρεθείς και να το κλείσεις αμέσως μα κάτι θα σου μείνει ηθελημένα ή μη , θα σου μείνει κάτι σαυτό το μυαλό σου. Και ίσως αυτό το κάτι να το δεις στα όνειρά σου εικονογραφημένο σε μια περίπλοκη ιστορία ή να το σκέφτεσαι για το υπόλοιπο της μέρας ή να αποτελέσει την αρχή μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης με τους αγαπημένους σου. Τότε θα εκτιμήσεις την αξία του. Και όπως λέω πάντα, " Κάλλιο αργά παρά ποτέ" ...... Its good to travel in your mind and please don't forget your magnifier....
                                                                                  The magnifierr says bye bye...