Dear Ze,

 Θα μπορούσε κάποιος να με παρομοιάσει με το μικρό κοριτσάκι στη διπλανή φωτογραφία. Είμαι ακόμα τόσο μικροσκοπική όσο ήμουν όταν ήμουν παιδάκι .. Κοντούλα , κοντούλα καθόμουν συχνά στο παράθυρο του δωματίου μου να σαν αυτό το κοριτσάκι και έπινα το γάλα( γάλα-κακάο-μέλι ) που μου είχε φτιάξει η γιαγιά μου και κάθε πρωί και βράδυ με προέτρεπε να πιω.. "Είναι καλό μου έλεγε, ειδικά εσύ που είσαι αθλήτρια πρέπει να το πίνεις γιατί αλλιώς θα σε πονάνε τα κοκαλάκια σου!" . Και πιστεύω γι αυτό το έκανα, γι αυτό το "αθλήτρια" που άκουγα. Αθλήτρια; Ναι μπορώ να πω πως ήμουν αθλήτρια καθώς αν αναλύσεις την λέξη , θα ανακαλύψεις πως πρώτο συνθετικό της είναι το ουσιαστικό "άθλος" .. Μπορώ να πω λοιπόν πως μου ανήκε αυτός ο τίτλος και ξέρεις γιατί;
Όχι γιατί ασχολούμουν με το σώμα μου μα γιατί το έκανα μόνη μου, δίχως καμία βοήθεια με προορισμό μου την αγάπη μου γι αυτό που έκανα και το πείσμα μου να μην τα παρατήσω επειδή δεν μπορούσα να μπω σε μια σχολή. Ήταν άθλος αυτό που έκανα και το είχα καταλάβει κοντά στην τρίτη γυμνασίου όταν άρχιζα να πιέζω τον εαυτό μου και να τον κατακρίνω για το ότι δεν κάνω τίποτα και μένω στατική. Τότε κατάλαβα πως πραγματικά ήταν μεγάλο αυτό που έκανα, όχι τεράστιο μα τόσο μεγάλο που μου έδωσε το θάρρος και τα κίνητρα να το συνεχίσω και να μην σταματήσω ποτέ.  Τα όνειρα εξάλλου δεν πρέπει να τα διώχνουμε ποτέ από κοντά μας. Είναι κάτι μικρά, χνουδωτά, στρουμπουλά πλασματάκια που μας έχουν από κοντά κάθε στιγμή της ημέρας και μας τραβάνε από την φούστα προς τη μεριά τους. Αυτοί που αφήνονται στα χάδια τους και στα νάζια τους αυτοί προχωράνε και στη ζωή. Φιλοσοφίες πολλές μαζεύτηκαν σήμερα ε; όχι απλά πιστεύω βαθιά αυτό που λέω. Και πάλι καταλήγω στο να πιστεύουμε στα όνειρά μας γιατί όπως έλεγε και η Cinderella ( η οποία κατά την ταινία Ever After υπήρχε στη πραγματικότητα! ) αν πραγματικά πιστεύεις σε αυτό που ονειρεύεσαι , τότε θα πάψει να αποτελεί ένα όνειρο και θα γίνει πραγματικότητα με σάρκα και οστά.. Κάτι που μπορείς να απλώσεις τα μικρά σου χεράκια και να αγγίξεις δίχως να πέσεις , δίχως να σκοντάψεις, δίχως να ταλαντεύεσαι . Οπότε αν είσαι ονειροπόλος κατά κάποιο τρόπο μην παρατήσεις αυτά τα πλασματάκια που σε τραβάνε και περιμένουν απλά ένα σου χάδι, ένα σου βλέμμα , μην τα χτυπήσεις με την μύτη των παπουτσιών σου, θα τα τραυματίσεις και μετά πάνε, θα φύγουν, θα εξαφανιστούν. Πίστεψέ με δεν το θες, κανένας δε το θέλει ακόμα και ο πιο άγριος , ανηλεής ( ! ) άνθρωπος χρειάζεται όνειρα στη ζωή του. Είναι όλα τα όνειρα καλά και σωστά; Η απάντηση είναι ναι, για τον κάθε άνθρωπο, που ο ίδιος ορίζει τί είναι σωστό και καλό στη ζωή του, τα όνειρα που επιλέγει είναι τα κατάλληλα .. Για άλλους φυσικά κάποιο όνειρο ενός ανθρώπου μπορεί να μην είναι το πιο κατάλληλο και ιδανικό που φαντάζονται, αντιθέτως μπορεί να είναι κάτι το απεχθές ( ! ) , κάτι το κακό. Είναι αυτό που λέμε προτιμήσεις, αξίες, ιδανικά , ήθη και πιστεύω. Ο αξιακός κώδικας του κάθε ανθρώπου καλώς ή κακώς είναι διαφορετικός και αυτό είναι που ξεχωρίζει τον έναν από τον άλλον. Όλους όμως μας ενώνει ένα πράγμα: όλοι έχουμε όνειρα τα οποία προστατεύουμε και προσπαθούμε να επιτεύξουμε no matter what.! Και για μένα αυτό είναι καλό, είναι το μόνο καλό στον κόσμο που μας ένωνε, που μας ενώνει και θα μας ξανα ενώσει σε κάθε κακή περίσταση. Πρέπει να το σκεφτούμε περισσότερο νομίζω ...... Α και σου υπόσχομαι ποτέ δε θα παρατήσω τα όνειρά μου , είμαι αθλήτρια να σου θυμίσω και οι άθλοι μου ελπίζω να είναι περισσότεροι στο μέλλον....
                                                                                        The magnifierr says bye byee