Dear Hermar,

 Την προηγούμενη εβδομάδα, επιτέλους έφτασε στα μάτια μου ( ! ) η ταινία "The Age Of Adaline" . Δε θα σου κάνω κριτική για την ταινία απλά θα σου παραθέσω κάποια συναισθήματα, κάποιες σκέψεις και συμβουλές ( μπορείς να πεις ) που εξέπεμψε σε μένα και που πιστεύω θα χρησιμεύσει στη ζωή σου! Καταρχάς πρέπει αν και είπα ότι δε θα κάνω κριτική για την ταινία ως ταινία, να πω πως από σκηνοθετικής μεριάς ήταν απίστευτη, τα μέρη που είχε ήταν καταπληκτικά ακόμη κι αν βρισκόταν όλα στην πόλη του Σαν Φρασινσκο που περιτριγυρίζεται από κτίρια και άλλα κτίρια .Ακόμη το πως συνέδεε τις εποχές , το πως πήγαινε από την μια στην άλλη έδειχνε την αριστοτεχνία του σκηνοθέτη, καθώς κι της ενδυματολόγου(!) . Ένα τεράστιο μπράβο στην Blake Lively για την άψογη υποκριτική της , πραγματικά με έκανε να ανατριχιάσω( Παράδοξο για την συγκεκριμένη, δεν ήταν καθόλου "ελκυστική" σε μένα παλαιότερα από τον ρόλο της στο "gossip girl" ). Τώρα πάμε στο σημαντικό κομμάτι, το κομμάτι των σοφών λέξεων και νοημάτων που εξέπνευσε αυτή η ταινία. Συγκεκριμένα με έκανε να ανατριχιάσω ο μικρός
λόγος του William (Richard Gere) στην Adaline (Blake Lively) την στιγμή που κατάλαβε ποια πραγματικά είναι, " Μην το σκάσεις, μην εξαφανιστείς πάλι. Όλα αυτά τα χρόνια έζησες σαν να μην είχες ζωή, Απελευθερώσου, Ζήσε την ζωή σου. Ελευθέρωσε από μέσα σου κάθε τι που σε βασανίζει" . Αυτός ο λόγος ώθησα κάποια δάκρυα να πέσουν από τα μάτια μου τόσο γρήγορα που ούτε εγώ η ίδια το περίμενα. Ήταν τόσο αληθινά. Αφού τελείωσε η ταινία , κάθισα στο δωμάτιό μου , πήρα στην αγκαλιά μου το αγαπητό μου μαξιλάρι και ξεκίνησα να σκέφτομαι και να επαναλαμβάνω ξανά και ξανά αυτή τη φράση του "Απελευθερώσου, ζήσε τη ζωή σου" . Κάθε φορά που έλεγα από μέσα μου αυτά τα λόγια σκεφτόμουν πόσο δίκιο έχει αυτός ο άνθρωπος. Γιατί να κάθεσαι να αναλώνεσαι σε όλα αυτά τα μικροπράγματα της καθημερινότητας ( μου κάηκε το φαγητό, αυτό δεν μου αρέσει, δε μου μίλησε καλά, με είπε άσχημη, πφφ δεν μαρέσουν τα μαθήματα, νιώθω πιεσμένη, θέλω να βγω, δεν έχω αρκετά χρήματα γι αυτά που θέλω να κάνω κ.ά ) και να χάνεις αυτό που έχεις γύρω σου, αυτό που σου δόθηκε εντελώς δωρεάν. Είσαι πανέμορφος, είσαι μοναδικός και πρέπει να είσαι ευγνώμων γι αυτή τη μοναδικότητα. Δε πρέπει να σκέφτεσαι μικρά πράγματα και να τα κρατάς μέσα σου , να πλημμυρίζουν όλο σου το σώμα. Κάποτε θα σκάσεις και τί θα κάνεις θα το βάλεις στα πόδια, θα παραιτηθείς από τη ζωή, από αυτόν τον υπέροχο κόσμο; Όχι το μόνο που θα κάνεις είναι θα βγάλεις ότι σε βασανίζει , θα βγάλεις αυτά τα μικρά αγκάθια που είναι ριζωμένα στο σώμα σου και θα τα πετάξεις μακριά. Απελευθερώσου από κάθε τι που σε πονά, που σε βασανίζει. Θα καταλάβεις μετά ότι ήταν κάτι μικρό και ασήμαντο μπροστά στην μεγίστης σημασίας ζωή που έχεις γύρω σου και την οποία πρέπει να απολαύσεις. Λοιπόν , για να σε δω, πέτα τα αγκαθάκια, εξωτερίκευσε ό,τι έχεις σαυτό το μικρό σου κεφαλάκι και ζήσε μια ελεύθερη ζωή.
                                                                       The Magnifierr says bye byee